Sri Lanka’da Bir Yogi Hikayesi

Sri Lanka’ya geleli 15 gün olmuş Güney kısmındaki önemli yerleri gezmiştik. Şimdi ise Başkent Kandy’deyiz. Son bir yer daha var görmek istediğimiz: Sigirya Kayası. Yani şu meşhur kaya. Şehrin dışında olan bu kayaya otostop çekerek gitmeye karar verdik. Sigirya kayasına geldiğimizde öğrendik ki giriş 30 dolar. Yuh be 30 dolara müzemi olur !

Burası orman değil mi kardeşim, her yerini kapatacak değiller ya. Ormandan gireriz bizde. Giriş kapısı ile çıkış kapısının arasındaki ormana daldık. Bir baktık içerdeyiz. Yani kaçak girdik. 3-5 saat bu efsane yapıyı gezdikten sonra yağmurda bastırınca dönemeye karar verdik. Buradan sonraki planımızda bir an önce Colombo’ya gidip oradan Hindistana’a geçmek. Bir cafede sıcak çaylarımızı içip yola çıktık ve otostop çekmeye başladık.

Çok geçmeden bir kamyon aldı. Biz güle oynaya, şarkı söyleye söyleye yola devam ediyoruz. Bir ara çat pat ingilizcesi olan kamyoncu abiye sorduk.

– Abi nereye gidiyosun?
”Trincomalee”

Haritaya baktık, bu şehir ta ülkenin kuzeyinde olan bir yer. Biz az ilerde ki filleri görüp, Colombo’ya geri dönmeyi planlıyorduk halbuki. Birbirimize baktık, bir yola baktık, bir de kamyona baktık sonra bir daha birbirimize baktık. Gidelim ulen! dedik.

Tricomalee’ye geldiğimizde akşam olmuştu. Hiç bilmediğimiz bir yer, şehrin içinden sahile doğru yürüyoruz. Şehirde de in cin top oynuyor kimsecikler yok. Arkadan bir tuktuk geldi ;

– Nereye gidiyorsunuz? Otel? Kız? TukTuk

Yok, sağol demeye kalmadan. Çattt !!

Arkadan başka bir tuktuk geldi, öndekine vurdu. Bizde merak ettik işte şimdi kavga yapacaklar, izleyelim biraz güleriz diye. Önceki adam indi tuktuktan arkadaki tuktuğa saydırıyor bağırıyor çağrıyor, öfkenleniyor. Arkadaki adam ise hiç oralı bile olmadan çok cool bir şekilde dinliyor onu, karanlıkta sadece yüzü gözüküyor. Adamın bağırması bitip tuktuğa girince, arkadaki adam dışarı çıktı. İnanılmaz bir tipi var, şaşırdık doğrusu. Rastalı saçlar, uzun sakal, yaşlı bir yüz.

-Merhaba çocuklar nereye gidiyorsunuz böyle?
”Buralardayız, geceyi geçirmek için çadır kuracak yer bakacağız”
-Yalnız ülkenin kuzeyi musonda şimdi her yer su altında. Çadır kuramazsınız hiç bir yere.
”Buluruz bir yer, artık yapacak bir şey yok”

Benimde çantamın üstündeki küçük speaker da Bob Marley çalıyor.

– Bob Marley, bende severim. İsterseniz gelin benim evin önüne çadır kurun.

Biz birbirimize baktık, şimdiye kadar hangi tuktukcuya güvendiysek hep kötü çıktı. Genelde paracı oluyor tuktuk camiası. Bizde doğal olarak teklifi reddettik, bizden para ister şimdi zaten paramız yok dedik. Sonra adam anlamış heralde bizim onu düşündüğümüzü.

-Para vermenize gerek yok çocuklar, merak etmeyin size yardımcı olmak istiyorum.

Öyle diyince biz birbirimize baktık. Yine bir macera bizi çekiyor, hadi gidelim bakalım ne olacak! dedik.

Atladık tuktuğa karanlık yollardan gidiyoruz, evi şehrin 15 km dışındaymış. Epey yol gittikten sonra bakkal gibi bir yerin önüne geldik. Siz Türkler çay seversiniz dedi ve gitti çay aldı. Sonradan öğrendik ki o aldığı çay gün boyunca kazandığı tüm parasıymış.

Bir yere gelince durduk, karanlık bir bahçe. Burası benim evim dedi ama etrafta hiç bir şey göremiyoruz. Sonra bir tarlanın içine daldık çamura bata çıka epey yürüdük karanlıkta. İçimizden dua ediyoruz, ölmesek bari diye. Çünkü geldiğimiz yerler inanılmaz ürpertici. Çok geçmeden 4 duvarla çevrili ev gibi bir yere geldik.

Bazı anlar vardır ya sırf o an için yaşadığınız tüm kötü geçmişi affedersiniz, bir şeylere inancınız tekrardan yeşillenir, unutamazsınız ömür boyu. Sri Lanka’nın son günlerinde Yogi ile yaşadığımız deneyim tam anlamıyla böyleydi.

Evinde hiç bir eşyası yoktu ama çok zengin bir düşünce yapısı, kültür birikimi, sevgi dolu bir kalbi vardı. Evinin salonunda Hinduizm’e ait bir kaç eşya, tütsüler, yanan mumlar ve bir kaç yoga kitabı vardı. Yerde büyük hasır, kenarda atılı şekilde duran dalgıç kıyafetleri. Diğer odalar boştu, bir oda da kendi yatağı ve pembe sineklik vardı. Elektrik ve su yoktu, dışarda küçük bir çeşme, tuvalet ise yine evin yan tarafında bir yerdi.

Gaz lambasını yakıp gece boyu sohbet ettik hep beraber. Sosyal bir proje yapmak istediğini, onu hayata geçirmek için bizi davet ettiğinden bahsetti. Arada elinde ki değerli taşları gösterip bunu denize dalıp bulmuştum, satarsam eğer kredisi olan tuttuğu ödeyebilirim diyordu. O saatten sonra samimiyetine tamamen inanmıştım, aslında insanlara güvenme konusunda sorunum yok ama bunu bize yapan Sri Lankalı bir tuktuk şöförü olunca acaba diyerek gelmiştik eve.

Sabah olunca zor da olsa bir ateş yaktı evin mutfağında bize çay yaptı, oturduk boş bir odaya çay içip dinlerden konuştuk. Sonra hadi biraz yoga yapalım diye bizi salona davet etti, 2 saat boyunca yoga yaptık ardından uzun uzun meditasyon. Öğleden sonra saat 4 e geliyordu, hadi biraz gezelim diye atladık tuktuğa bizi Sri Lanka’da gördüğüm en güzel yerlere götürdü. Gerçekten doğu tarafının daha güzel ve el değmemiş olması hepimizi büyüledi. Yerel halkın olduğu yerlere götürdü 10 Rp’ye çay içip, 50 Rp’ye karnımızı doyurduk Colombo’da 200 Rp’ye çay içemiyorduk.

Akşam olunca biz gidelim artık dedik, üzüldü. Otobüs durağına bıraktı dün için yemek yediğimiz restorana borcumuzu ödemek için para çıkardım, birde tuktuğun benzini bitmeye yakındı birazda fazla koyup uzattım. Biz kabul etmez, mırın kırın yapar gibi düşüncelerdeyken paraya bile bakmadan cebine koydu. Onun bu haraketi, hepimizi duygulandırdı. Bu durumda bir insan nasıl olurda paranın yüzüne bile bakmaz diye düşünürken, cebimde kalan son 500 Rp’yi arkasından koşup eline verdim. Onun işine bizden daha çok yarayacağını kesindi.

Cebimizde hiç paramız kalmamıştı, arkadaşlardan da isteyip son limitimizi kullandık ve iki gün sonraya Hindistan’a aldığımız uçak biletimiz vardı. Olduğumuz yerden 250 km uzağa gitmemiz gerekiyordu ama bunu cebimizdeki son parayı verirken düşünmedik bile. Bir şekilde gideceğimizi biliyorduk. Gerçekten de öyle oldu, otobüs şöförüne rica ettik bir kaç saat sonra inandılar bize ve aldılar otobüse. Bir şekilde Colombo’ya tekrar geldik. Yol boyunca hiç birimiz konuşmadık, sadece o adamı, Yogi’yi düşünüyorduk.